27 Şub 2009

orijin

Küçükken gazoz kapakları toplardım azimle.Bir tane yumurta poşetinin içinde biriktirirdim.Poşet dolunca da sokaktaki çocukları etrafıma toplayıp gazoz kapaklarını "kapış kapış" yapardım.Böyle yüksek bi yere çıkardım siyasetçiler gibi:pAma acayip bi karizması vardı."Vayy behh o kadar çok gazoz kapağı varmış ki kapış kapış yapıyor!!"günün yıldızı olurdum:p
Hiç karşılıksız tüm o emeğimi büyük bir zevkle diğer çocuklarla paylaşırdım.Sonra sil baştan bir daha toplardım.Sadece ben değil,diğer çocuklarda aynı şeyi yapardı.Gelenek gibi bi şey işte.
Bir iki taneyken gazoz kapakları, bir amaç oluyordu,daha çok gazoz kapağı toplamak...e yeterince toplayınca bir amaç kalmıyordu ve artık sıradanlaşıyordu,gazoz kapaklarını dağıtınca tekrar aynı heyecan başlıyordu.
Normal hayatta da öyle olsa mesela.Birisini sevebileceğimiz kadar çok sevsek artık sevgi limiti dolsa,sonra o sevgiyi ihtiyacı olanlara dağıtsak birden hiç sevgimiz kalmasa sevgilimize,ertesi gün tekrar sevmeye başlasak,çabalasak başa dönsek?
bir şeyi elde edince mesela ev aldık içinde yaşadık bir süre ve sonra sıkıldık,insanoğlu sıkılıyor çünkü,onu satsak parasını kapış kapış yapsak ve sonra tekrardan ev almak için çalışsak.Ne acayip olurdu?
Çok okusak çok bilgi edinsek dolsak böyle bilgiyle,sonra herkese kapış kapış yapsak bilgiyi.bitse tekrar başlasa.
Tekrar başlamak için her zaman aynı gücü bulsak kendimizde.Tekrar sıfırlanmayı göze alabilsek hiç endişelenmeden.

5 yorum:

alpernatif dedi ki...

evi satıp,sıfırdan başlamak he mi ?

bunu güneş çarpması olarak değerlendiriyorum :)

Çağlar dedi ki...

kesin benden esinlendin sen :D

Adsız dedi ki...

eheheh valla olabilir güneş de yoktu ama soğuk çarptı her halde alper :)

çağlar nereee senden esinleniyo muşum de bakam bi :p

hiç de hıhh

Adsız dedi ki...

ha evet tamam son yazındaki gazoz kapakları istemeden esinlenmiş olabilirim :p

Unknown dedi ki...

keşke böyle olsaydı..sıkıntılarımı kapış yapmak isterdim ama aşağıda onları bekleyen bi kalabalık olur muydu onu bilmem :))