Bence bazı insanları;onlarla küsecek kadar bile umursamamalıyız.Yani onlara küsmeye bile tenezzül etmemeliyiz.Tamam sizi kırdı,kaypaklık etti,sıvışkan bi insan aynı zamanda,sözünde durmayan bi tip falan.Tüm bunlara rağmen hala arkadaşsınız,yüzünüze gülüyor,sizi kırdığının farkında bile değil belki,ya da farkında bozuntuya vermiyor,ayh ne bilim sonuçta siz üzülüyorsunuz.Ama o farkında bile değil belki.Çünkü karakteri gereği o normal görüyor falan.Ya da iki yüzlü işte,üzüyor farkında ama gene de yüzüne gülüyor sanki hiç bişe yapmamış gibi.Küseceğinizi sanıyor belki suçunu kabullenmiş gibi gülümsüyor belki de idare et işte dercesine ya da tamam biliorum eşeklik yapıorum gibi..Tamam üzdüm pardon der gibi gülümsüyor falan.Ayh gene bilmiorum ama dicem şu ki bence bu insana küsmemek onu önemser gözükmek daha büyük bi ceza...Çünkü lan ben neyse diyosunuz davranışlarına,tartışmaya değmez diosunuz,küsmek bile önemsemek gibi geliyor..
Tabi siz küsmezsiniz ama yapışmazsınız da.Yüz göz olmak zorunda olduğunuzda görüşmemezlik yapmazsınız falan.Yani bilmiorum ben böyle yapıyorum.Hatta doğum gününde görüşmek durumunda kaldım bu arkadaşla gittim bi de hediye aldım.Görüşmeyi istemeseydim daha mı iyiydi,o beni üzmüşken bi trip yapmamam daha mı kötü aceba?Ama ben trip yapçak kadar bile umursamıyorum artık bazı hareketlerinden sonra.Ama daha da ben iletişmem onla hıhh.o benle iletişirse anca işte cevap veririm küstüğümü belli etmem :D Ya bazen diorum kelli felli kavga mı etseydim.Laflar mı söyleseydim?Becerirdim de he.Ama arkadaşlığımı bozmadım.canımdan değil tabi ama neblim..